fot. Adam Wajrak
Puszcza Białowieska – dzikie jest piękne
Puszcza Białowieska to jeden z naszych największych skarbów: ostatni kompleks lasów naturalnych w nizinnej Europie, królestwo żubra, ostoja dzikiej przyrody, raj dla rzadkich gatunków ptaków.
Jedyny w Polsce prawdziwie „dziki“ las – magiczny, tajemniczy.
Zachodzą w nim jeszcze naturalne procesy przyrodnicze, wyróżnia się obecnością martwego drewna, tworzącego środowisko życia dla setek gatunków roślin i zwierząt.
Czesław Miłosz porównał Puszczę do Wawelu: tak jak krakowski zabytek mówi o czasach naszej wielkości, tak ona powinna nam opowiadać historię prawdziwych lasów, które kiedyś porastały Polskę i Europę i z których został ten właśnie mały kawałek.
fot. Adam Wajrak
fot. O. Pabian
W roku 1921 powstał tutaj pierwszy park narodowy w Polsce, Puszcza to jedyny w naszym kraju obiekt przyrodniczy wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W 2014 Komitet Światowego Dziedzictwa przyjął zgłoszony przez Polskę i Białoruś wspólny wniosek o rozszerzenie zaszczytnego miana na cały obszar Puszczy Białowieskiej leżącej na terytorium obu państw.
Obowiązkiem Polski jako strony Konwencji UNESCO z 1972 r. dotyczącej Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego, jest ochrona Puszczy Białowieskiej przed zniszczeniem i zachowanie jej w niezmienionej postaci dla przyszłych pokoleń – również dlatego ważne jest, aby w przyszłości cała Puszcza została parkiem narodowym.
fot. Adam Wajrak
„Aby przekonać się, jak wyglądałby świat bez człowieka, odwiedzałem miejsca, które ludzie z różnych powodów opuścili. Jednym z nich jest ostatnia w Europie ostoja pierwotnego lasu, przywodząca na myśl obrazy z dziecięcej wyobraźni pobudzonej przez bajki braci Grimm. Ciemny, tajemniczy las, w którym słychać wycie wilków, a z drzew zwisają tony mchu. Takie miejsce istnieje naprawdę – to Puszcza Białowieska na granicy pomiędzy Polską a Białorusią.“
Alan Weisman